Βαφόπουλος, Γεώργιος

(Γευγελή 1903 – 1996). Λογοτέχνης. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και φιλολογία στη φιλοσοφική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, της οποίας αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας (1988). Από πολύ νέος ασχολήθηκε με την ποίηση. Τα πρώτα του ποιήματα δημοσιεύτηκαν στα λογοτεχνικά περιοδικά Σφαίρα και Νουμάς το 1920, ενώ το 1924 ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού Μακεδονικά Γράμματα, ύστερα από σχετική εισήγηση-σύσταση του Κωστή Παλαμά. Το 1939 ίδρυσε τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης, της οποίας διετέλεσε και διευθυντής (1939-63). Χρημάτισε επίσης γραμματέας του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και άλλων σωματείων. Με δωρεά του ιδρύθηκε το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο στη Θεσσαλονίκη. Έγραψε ποιήματα, θεατρικά, πεζά κ.ά. Σπουδαιότερα έργα του: α) Ποίηση: Τα ρόδα της Μυρτάλης (1931), Προσφορά (1938), Η προσφορά και τα αναστάσιμα (1948), Το δάπεδο (1951), Επιθανάτια και σάτιρες (1966), Τα ποιητικά (1970), Τα επιγενόμενα (1977), Το τέλος (1985), Άπαντα τα ποιητικά (1990) κ.ά. β) Θεατρικά: Εσθήρ (τραγωδία, 1934), Εσθήρ και το ξύπνημα (1990). γ) Πεζά: Αυτοβιογραφική τετραλογία: Το πάθος (1970), Η ανάσταση (1971), Ταξίδια και παρενθέσεις Α΄ (1973), Ταξίδια και παρενθέσεις Β΄ (1975), Ύστερα από δεκαεπτά χρόνια (1990) κ.ά. Τιμήθηκε με το Βραβείο της πόλεως Θεσσαλονίκης, το Α΄ κρατικό βραβείο ποίησης (1966), το βραβείο ποίησης του Ιδρύματος Ουράνη, της Ακαδημίας Αθηνών (1972) κ.ά.